මේ ලිපි මාලාවෙහි පළමු ලිපිය අවසන් කෙරුනේ බුද්ධිවාදය සහ අනුභූතිවාදය ලෙස හඳුනාගත හැකි බටහිර දර්ශනයෙහි මූලික ධාරා දෙක පිළිබඳ පැහැදිලි කිරීමකිනි.
කලා වැව කඳුළින් බර සංවේගදායක පුවත් තුනකින් සහබද්ධ සිංහල වාපි අරුමයේ විශ්මයකි.
පහතින් දක්වා ඇත්තේ ලකාන්ගේ ප්‍රකාශයකි.
නැටුම් පංතියක් සොයාගෙන වත්තලට, අනුරාධපුරයට හා මහනුවර ගිය කොළඹ 12,
ඇයව ලෝකය හදුන්වන්නෙ කැරීබියානු කලාපයේ අති මනරම් දුපතක් වන බාර්බඩෝස් රාජ්‍යයේ නායිකාව විදිහට.
පුෂ්පජිත් සමඟ කරන ලද දේශපාලන සංවාදයේ දී ඔහු ඉතා වැදගත් නිරීක්ෂණයක් පැවසුවේ ය.
කොළඹ 12න් අතුරුදන් වුනු මුස්ලිම් දැරියන් තුන්දෙනා ආපහු ගෙදර ඇවිත් කියල
“අපට ජිනීවා යන්න වුවමනාවක් නෑ. අපේ ප්‍රශ්ණ මෙහෙදීම විසඳගන්න ඕන.
කාලය මැනීමේ දී අපි භාවිතා කරන ඒකක ඒ ආකාරයෙන් යොදාගන්න හේතු තියෙනවා.
ලංකාව විශාල විනාශයක් කරා යාම නොවැළැක්විය හැකි ඓතිහාසික යථාර්තයක් බවට පත් වෙමින් පවතී.
දේශපාලන සංවිධානයක් ලෙස ස්ත්‍රී සමානාත්මතාවය වෙනුවෙන් සංවිධාන ආකෘතිය තුළ සහ ඉන් පිටත රැඩිකල් ලෙස පෙනී සිටීම නිසා වඩාත්ම ලැජ්ජාවට පත් වූ පිරිසක් ඇත්නම්,
වාමාංශික දේශපාලන පක්‍ෂ තමන් කාර්ල් මාර්ක්ස්ගේ දේශපාලන ඉගැන්වීම් අනුගමනය කරන බව පවසති
ලංකාවේ කලාකාරිනිය සම්බන්ධව ගතහොත් වත්මන් ස්ත්‍රීය සමාජීය වශයෙන් සේම කලාව තුළ හසුරුවනු ලබන්නේ පුරුෂාධිපත්‍යයිකවයි.
