ඊශ්‍රායල–පලස්තීන සිරකරුවන් හුවමාරු ගනුදෙනුව, දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ පැවති ගැටුම්වලට
කෙටි විරාමයක් ලබා දෙමින්, දෙපාර්ශ්වයේම පවුල්වලට බලාපොරොත්තුවක් ගෙන දුන්නේය. ගාසා තීරයේ රඳවා සිටි ඊශ්‍රායල ප්‍රාණ ඇපකරුවන් නිදහස් කිරීම වෙනුවට, පලස්තීන සිරකරුවන් 250ක් පමණ නිදහස් කිරීමට ඊශ්‍රායලය එකඟ වීම ප්‍රශංසනීය පියවරක් ලෙස සැලකුණි.
එහෙත්, මෙම නිදහස පිටුපස සැඟවුණු අතිශය වේදනාකාරී කොන්දේසියක් අද වන විට ලොව පුරා අවධානයට ලක්ව තිබේ: එනම්, නිදහස් වූවන් බලහත්කාරයෙන් පිටුවහල් කිරීම (Forced Exile) යි.
නිදහසක් නොවූ නිදහස:
නිවෙසට යාම තහනම්
පලස්තීන බලධාරීන් සහ මානව හිමිකම් සංවිධාන පෙන්වා දෙන්නේ, නිදහස ලැබූ පලස්තීන සිරකරුවන් 150කට අධික පිරිසකට (බොහෝ දෙනා බටහිර ඉවුරේ ස්ථිර පදිංචිකරුවෝ වෙති) තම නිවෙස් වෙත ආපසු යාමට අවස්ථාව නොලැබෙන බවයි. ඒ වෙනුවට, ඊශ්‍රායලය විසින් ඔවුන්ව ටියුනීසියාව, ඇල්ජීරියාව සහ තුර්කිය වැනි තෙවන පාර්ශ්වීය රටවල් වෙත පිටුවහල් කිරීමට තීරණය කර ඇති බව අල්-ජසීරා ඇතුළු විදෙස් මාධ්‍ය වාර්තා කරයි.
මෙම කොන්දේසිය හේතුවෙන්, දශක ගණනාවක් සිරදඬුවම් විඳ, තම ආදරණීයන් සමඟ එක්වීමට සිහින මැවූ පවුල් මහත් ශෝකයකට පත්ව ඇත. රාමල්ලා නගරයේ සිටින ඥාතියෙක් අදහස් දැක්වූ පරිදි, තම සොහොයුරා පිළිගැනීමට ඔවුන් සියල්ල සූදානම් කර තිබුණත්, ඔහු පිටුවහල් කරන බව දැනගන්නට ලැබීම හද කම්පා කරවනසුළුය. පලස්තීන මාධ්‍යවේදියෙකු පෙන්වා දුන්නේ, "මේක ලිපි ලේඛනවලට පමණක් සීමා වූ නිදහසක් මිස, සැබෑ ජීවිතයේ නිදහසක් නෙවෙයි" යනුවෙනි.
ජාත්‍යන්තර නීති උල්ලංඝනයක් සහ සාමූහික දඬුවමක්
නීති විශාරදයින් සහ මානව හිමිකම් නිරීක්ෂකයින් මෙම ක්‍රියාව දැඩි ලෙස හෙළා දකිමින් සිටින්නේ, එය ජාත්‍යන්තර නීතියට පටහැනි බව පෙන්වා දෙමිනි. සිව්වන ජිනීවා සම්මුතියට අනුව, යටත් කරගත් භූමි ප්‍රදේශයකින් පදිංචිකරුවන් බලහත්කාරයෙන් ඉවත් කිරීම නීති විරෝධී වන අතර, සමහර නීති විශේෂඥයින් මෙය යුද අපරාධයක් ලෙසද හඳුන්වයි.
විශේෂඥයෙකු අල්-ජසීරා වෙත පැවසූ පරිදි: "මෙය මිනිසුන්ව කුඩා සිරගෙයකින් ගෙනිහින්, ඔවුන්ගේ පවුල්වලින් ඈත් කොට, පුරවැසියෙකු ලෙස ඇති අයිතිවාසිකම් පවා අහිමි කරමින්, ඊට වඩා විශාල සිරගෙයකට දැමීමක් වැනි දෙයක්." මෙම ක්‍රියාව, නිදහස් වූ සිරකරුවන්ට ඔවුන්ගේ නිජබිමට නැවත පැමිණීමේ අයිතිය අහිමි කරන අතර, එය පවුල් වෙන් කිරීම හරහා මුළු පලස්තීන ප්‍රජාවටම දෙන සාමූහික දඬුවමක් ලෙස විචාරකයෝ හඳුන්වති.
පිටුවහල් කිරීමේ දේශපාලනික අභිප්‍රායන්
ඊශ්‍රායලය මෙම ප්‍රතිපත්තිය අනුගමනය කරන්නේ, තම රටේ ආරක්ෂාව තහවුරු කර ගැනීම සහ දේශපාලන අරමුණු ඉටු කර ගැනීම සඳහා බව දේශපාලන විශ්ලේෂකයෝ පෙන්වා දෙති.
- නැවත සටන් වැදීම වැළැක්වීම: ඊශ්‍රායලයේ ප්‍රධානතම අරමුණක් වන්නේ, නිදහස් වූ සිරකරුවන් නැවතත් සන්නද්ධ ක්‍රියාකාරකම්වලට හෝ ප්‍රතිරෝධයට සම්බන්ධ වීම වැළැක්වීමයි. ඔවුන් තම පවුල්වලින් සහ ප්‍රජාවන්ගෙන් ඈත් කිරීමෙන්, ඔවුන්ගේ බලපෑම සහ නැවත සංවිධානය වීමේ හැකියාව අවම කිරීමට ඊශ්‍රායලය අපේක්ෂා කරයි.
- හමාස් දුර්වල කිරීම: නිදහස් වන සිරකරුවන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් පලස්තීන සමාජය තුළ වීරයන් ලෙස සලකනු ලබන අතර, ඔවුන්ගේ පැමිණීම හමාස් වැනි කණ්ඩායම්වලට දේශපාලන වාසියක් ගෙන දිය හැකිය. ඔවුන් පිටුවහල් කිරීමෙන්, ඊශ්‍රායලය එම කණ්ඩායම් දේශපාලනිකව දුර්වල කිරීමටත්, පලස්තීන ප්‍රතිරෝධයේ සංකේත නැවත බිහි වීම වැළැක්වීමටත් උත්සාහ කරයි.
- ආරක්ෂක අවශ්‍යතා: නිදහස් කරන ලද සිරකරුවන් බටහිර ඉවුරේ සිටීම, එහි ආරක්ෂාවට තර්ජනයක් විය හැකි බවට ඊශ්‍රායල බලධාරීන් සැක පහළ කරයි. එබැවින් පිටුවහල් කිරීම, ඊශ්‍රායලයේ දෘෂ්ටිකෝණයෙන් "ආරක්ෂක" පියවරක් ලෙස යුක්ති සහගත කිරීමට උත්සාහ කරයි.
මනුෂ්‍යත්වයට සිදු වූ පාඩුව
මෙම සිරකරුවන් හුවමාරු ගනුදෙනුව ඊශ්‍රායලයට තම ප්‍රාණ ඇපකරුවන් මුදා හැරීම මගින් දේශපාලන ජයග්‍රහණයක් ලෙස සැලකිය හැකි නමුත්, බලහත්කාරයෙන් පිටුවහල් කිරීමේ කොන්දේසිය මානව හිමිකම් මූලධර්ම සහ සාමය පිළිබඳ හැඟීම කෙරෙහි අතිවිශාල හානියක් සිදු කර ඇත.
එක් නිරීක්ෂකයෙකු පැවසූ පරිදි: "මේක ඊශ්‍රායලයට ජයග්‍රහණයක් – නමුත් මනුෂ්‍යත්වයට නම් විශාල පාඩුවක්." නිදහස සහ ආපසු නිවසට යාමේ අයිතිය වෙන් කළ නොහැකි මානව අයිතිවාසිකම් වන නමුත්, මෙම ගනුදෙනුව එම අයිතිය උල්ලංඝනය කරමින්, දිගු ගැටුමක නවතම අමානුෂික පරිච්ඡේදයක් ලියා තබයි.
