ඕනෑම ජාතියක ඉතිහාසය යනු හුදු සිදුවීම් වාර්තා කිරීමක් නොව, එම රටේ අධිපති මතවාදය (Dominant Ideology) පවත්වාගෙන යන
බලවත්ම මාධ්‍යයයි. අපගේ සමාජය, අපගේ සංස්කෘතිය සහ අපගේ අනන්‍යතාව ගොඩනැගෙනුයේ භාෂාව, නීති, ආගමික විශ්වාස සහ අප සියලු දෙනා පොදුවේ පිළිගන්නා සංකේත ලෝකය (Symbolic Order) තුළයි.
සංකේත ලෝකය (The Symbolic Order): මෙය භාෂාව, නීති, සංස්කෘතික සම්මත, ආගමික විශ්වාස සහ ඉතිහාසය වැනි පොදුවේ පිළිගත් ව්‍යූහයන්ගෙන් සැදුම්ලත් පද්ධතියයි. පුද්ගලයෙකු (දරුවෙකු) සමාජයට ඇතුළු වන්නේ (නැතහොත් ලැකාන්ගේ භාෂාවෙන්, "පියාගේ නීතිය" (Name-of-the-Father) යටතට පත්වන්නේ) මෙම සංකේත ලෝකය හරහාය. මෙම සංකේත ලෝකය අපගේ අනන්‍යතාව, යථාර්ථය සහ ඉතිහාසය අර්ථකථනය කරන රාමුව සපයයි.
මේ අනුව, මහාවංසය වැනි රාජ්‍ය අනුග්‍රහය ලත් ඓතිහාසික ලේඛනයක්, ඈත අතීතයේදී මෙන්ම මෑතකාලීනව ද, රටේ පවතින අධිපති ජාතික-දේශපාලන මතවාදය තහවුරු කිරීමේ ප්‍රබල සංකේතීය මෙවලමක් ලෙස ක්‍රියා කරයි.
ඉතිහාසය යනු මෙම සංකේත ලෝකයේ මූලිකම ගලයි. එය අතීතය පිළිබඳ සත්‍ය ගවේෂණයක් මෙන්ම, වර්තමාන බල ව්‍යූහයන්ට වාසිදායක වන ආකාරයෙන් අතීතය සකස් කරනු ලබන ආඛ්‍යානයක් (Narrative) ලෙසද ක්‍රියා කරයි. අධිපති මතවාදය යනු, පාලක බලවේගවලට අවශ්‍ය පරිදි මෙම සංකේත ලෝකය (ඉතිහාසය ඇතුළුව) සකස් කර, බලය කේන්ද්‍රගත කරන ආකාරයයි. මහාවංසය වැනි රාජ්‍ය අනුග්‍රහය ලත් ඓතිහාසික ලේඛන, අතීතයේදී මෙන්ම මෑතකාලීනවත්, මෙම අධිපති මතවාදය තහවුරු කිරීමේ සංකේතීය මෙවලම ලෙස ක්‍රියා කරයි.
මහාවංසයේ නව වෙළුමේ 'සංකේත විකෘති'
මෑතකදී ප්‍රකාශයට පත් වූ, 1978 සිට 2010 දක්වා වූ කාල පරාසයට අදාළ මහාවංසයේ හයවැනි වෙළුම සම්බන්ධයෙන් දේශපාලන විචාරකයින් සහ විවේචකයින් එල්ල කරන චෝදනා සෘජුවම මෙම සංකේත ලෝකයේ විකෘති කිරීම් සමග බැඳී පවතී. මේජර් සරත් ජයවර්ධන මහතාගේ සම සංස්කරණයෙන් නිකුත් වූ ‘මහාවංසය: ඊළාම් යුද්ධයේ දිගහැරුම’ කෘතිය මේ පිළිබඳව කරුණු රැසක් පෙන්වා දෙයි.
එහි ප්‍රධාන විවේචන මෙසේය.
1. කොකාවිල් සටන පිළිබඳ වැරදි තොරතුරු: 1990 ජූලි 10 වැනිදා කොකාවිල් කඳවුරට එල්ල වූ එල්.ටී.ටී.ඊ. ප්‍රහාරය ගැන සඳහන් කරමින්, ලුතිනන් අලදෙණිය "කාලතුවක්කුවක් ගෙන රූපවාහිනි කුලුනක් මතට නැඟ ප්‍රහාර එල්ල කළ" බව නව මහාවංසයේ සඳහන් වේ.
- එහි විකෘතියේ ස්වභාවය වශයෙන්, කාලතුවක්කුව යනු සෙබළෙකුට කුලුනක් මතට රැගෙන යා නොහැකි බර අවියක් බවත්, මෙහිදී බරපතළ කරුණු විකෘති කිරීමක් සිදුව ඇති බවත් විවේචකයෝ පෙන්වා දෙති. මෙහිදී සිදුව ඇත්තේ තාත්වික යථාර්ථය නොසලකා, පරමාදර්ශී වීරත්වයක් පිළිබඳ මනඃකල්පිත ප්‍රතිරූපයක් නිර්මාණය කර, එය සංකේත ලෝකය වන ඉතිහාසයට ඇතුළු කිරීමයි.
2. කාලානුරූපී වැරදි: එල්.ටී.ටී.ඊ. ප්‍රහාරය සහ ඉන්දීය අගමැති රජිව් ගාන්ධි ඝාතනය අතර සම්බන්ධය සඳහන් කරද්දී, රාජීව් ගාන්ධි ඝාතනය සිදුවූයේ ඊට වසර හතකට පමණ එපිටදී බව මේජර් ජයවර්ධන පෙන්වා දෙයි.
- විකෘතියේ ස්වභාවය ලෙස හඳෞන්වන්නේ, මෙම කාලානුරූපී වැරදි සිදුවීම් පෙළගැස්ම මඟින් යම් දේශපාලන සිද්ධි දාමයක් (ත්‍රස්තවාදී ප්‍රහාරවල අනුපිළිවෙළ සහ ඒවායේ ගෝලීය බලපෑම) බලයේ සිටි පාර්ශ්වයන්ට අවශ්‍ය වන ආකාරයෙන් කෘතිමව ගොඩනැඟීමට උත්සාහ කරන්නට ඇත.
ඉතිහාසය පරම්පරාවට වගකියන 'සංකේතීය ලියවිල්ලක්'
ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර විශ්ව විද්‍යාලයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්ය අනුරද්ධ ප්‍රදීප් පවසන පරිදි, මහානාම හිමියන් විසින් සිව්වන සියවසේදී පටන් ගත් "ලංකාවේ ඉතිහාසය පිළිබඳව වාර්තා තැබීමේ කාර්ය" රාජ්‍ය අනුග්‍රහය යටතේ මෙවැනි තැනකට තල්ලුවීම කණගාටුදායකය. ඔහු පෙන්වා දෙන්නේ මහාවංසයේ කරුණු විකෘති කිරීම බරපතළ තත්ත්වයක් බවයි.
බුද්ධ ශාසන නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය ගමගෙදර දිසානායක ගේ ප්‍රතිචාරයද මෙම සංකේත ලෝකයේ වැදගත්කම මැනවින් තහවුරු කරයි. ඔහු අවධාරණය කරන්නේ: "ඉතිහාසය හා ඓතිහාසික තත්ත්වයන් ගැන වාර්තා කිරීම නිවැරැදිවම සිදු වෙන්න ඕනෑ. මොකද එය පරම්පරාවකට වග කියන දෙයක්."
යම් හෙයකින් අසත්‍ය දෙයක් සමාජගත වුවහොත් සමාජීය ප්‍රශ්න පවා මතු විය හැකි බවත්, "සම්පාදකවරුන්ගේ හිතලු" මත යම් යම් දේවල් එකතු වීම ගැටලු ඇති කරන්නට හැකි බවත් අමාත්‍යවරයා පැවසීම වැදගත්ය. මක්නිසාද යත්, ඉතිහාසය යනු නව කතාවක් හෝ කෙටි කතාවක් නොවේ; එය ජාතියක ඓතිහාසික ලියවිල්ලකි. සංකේත ලෝකය වන මෙම ඓතිහාසික ලේඛනය විකෘති වූ විට, එය ජාතියේ පොදු යථාර්ථය පිළිබඳ එකඟතාව බිඳ දමන අතර, එය සමාජීය වශයෙන් ගැටුම් ඇතිවීමට මුල් විය හැකිය.
මැදහත් බවේ අවශ්‍යතාව සහ සැබෑ මිනිසා
ඒ අනුව, රජයට දැන්වත් මෙම නූතන මහාවංසය යළි විමර්ශනයකට ලක්කර, වැරදි නිවැරදි කිරීමේ අවශ්‍යතාවක් පවතී. අමාත්‍යවරයා පවසන පරිදි, "ලිඛිතව වෙලා තියෙන කාරණා වැරදි සහගත කාරණා කියලා සනාථ වෙනව නම්... ඒවා සමාජගතවෙන්න තියෙන ඉඩකඩ අපට වළක්වන්න වෙනවා."
මෙම අවස්ථාවේදී, ජ්‍යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්ය අනුරද්ධ ප්‍රදීප් ගේ යෝජනාව විශේෂයෙන් සැලකිය යුතුය. ඔහු යෝජනා කරන්නේ, ආසන්න රාජ්‍ය පාලන යුග පිළිබඳව මහාවංස සංස්කරණ කඩිනමින් එළිදැක්වීම නොකළ යුතු බවයි. ඒ වෙනුවට, සැලකිය යුතු කලක් ගෙන, දේශපාලන වශයෙන් අගතියෙන් තොරව, මැදහත් සිතින් එම තොරතුරු වාර්තා කළ යුතුය.
මෙම ක්‍රියාවලිය මඟින්, බලයේ සිටින පාර්ශ්වයන්ගේ මනෝමූලික අභිලාෂයන් ඉතිහාසය නම් වූ සංකේත ලෝකයට බලපෑම් කිරීම අවම කරනු ලබයි.
අවසාන වශයෙන් තේරුම් ගත යුත්තේ සංකේත ලෝකය යනුම ගොඩනැංවීමක් බවයි. ඉතිහාසය මෙන්ම, අප දකින මිනිසාගේ අනන්‍යතාව පවා යළි යළිත් ගොඩනැඟෙන්නේ මෙම සංකේත ලෝකය තුළය. කෙසේ වුවත්, අපට කිසි විටෙකත් මෙම ගොඩනංවන ලද සංකේතීය රාමුව තුළදී, 'සැබෑ' මිනිසා නම් වූ අර්ථ දැක්විය නොහැකි, විකෘති කළ නොහැකි යථාර්ථය හමු නොවේ. එබැවින්, මහාවංසය වැනි ඓතිහාසික ලේඛනවලට ඇති වගකීම වන්නේ, අපට සැබෑ මිනිසා හමු නොවුණත්, අවම වශයෙන් දේශපාලනික 'හිතලු' වලින් තොරව, යථාර්ථයට සමීපතම ආකාරයෙන් මෙම සංකේත ලෝකය පවත්වාගෙන යාමයි.
එයට වත්මන් ලෝකය තුළ පාලනය කිරීම, කළමණාකරණය කිරීම, පරිපාලනය වැනි යෙදුම් ගණනාවක් වේ.
