ශ්‍රී ලංකාවේ සෞඛ්‍ය පද්ධතිය මේ වනවිට බරපතල අර්බුදයකට මුහුණ දී සිටින බව රහසක් නොවේ.
විශේෂයෙන්ම රාජ්‍ය රෝහල් පද්ධතිය මුදල් හිඟය, කාර්ය මණ්ඩල හිඟය සහ අත්‍යවශ්‍ය ඖෂධ හා උපකරණ හිඟය වැනි ගැටලුවලින් පීඩා විඳියි.
අනුර-මෝදි හෙළිනොකල ගිවිසුම් සහ ලංකාවේ සෞඛ්‍ය පද්ධතියේ අනාගතය!
මෙවන් පසුබිමක, පසුගියදා ජනාධිපති අනුර දිසානායක සහ ඉන්දීය අගමැති නරේන්ද්‍ර මෝදි අතර අත්සන් තැබුණු ගිවිසුම් මාලාව පිළිබඳව විවිධ කතාබහට ලක්ව තිබේ. මෙම ගිවිසුම්වල අන්තර්ගතය පිළිබඳව නිල වශයෙන් තොරතුරු හෙළිදරව් කර නොමැති වුවද, ශ්‍රී ලංකාවේ සෞඛ්‍ය ක්ෂේත්‍රය ඉන්දියාව විසින් "ආක්‍රමණය කිරීමේ" අවදානමක් පවතින බවටත්, ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර රෝහල වැනි ප්‍රධාන රෝහල් ඉන්දීය සමාගම්වල පාලනයට නතුවීමේ හැකියාවක් පවතින බවටත් දැඩි කනස්සල්ලක් මතුව ඇත.
රෝහල් පද්ධතියේ ආදායම් අර්බුදය
ශ්‍රී ලංකාවේ සමහර ප්‍රධාන ශික්ෂණ රෝහල් මේ වනවිට දැඩි ආදායම් අර්බුදයකට මුහුණ දී සිටී. විශේෂයෙන්ම, තමන්ගේ ආදායමෙන් සේවක වැටුප් ගෙවීම් පවා සිදුකරන රෝහල්වලට, අද වනවිට වැටුප් ගෙවීමට පවා නොහැකි මට්ටමකට පත්ව ඇති බව වාර්තා වේ. ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර රෝහල මේ සඳහා කදිම උදාහරණයකි. මෙම රෝහල්වලට ලැබෙන රජයේ ප්‍රතිපාදන ප්‍රමාණවත් නොවීම, රෝගීන්ගෙන් ලැබෙන ආදායම අඩුවීම සහ රෝහල් නඩත්තුවට අධික පිරිවැයක් දැරීමට සිදුවීම මෙම තත්ත්වයට හේතු වී ඇත. මෙවන් තත්ත්වයක් තුළ, රෝහල් පෞද්ගලීකරණය හෝ විදේශීය ආයෝජන සඳහා විවෘත කිරීමේ අදහස් මතු වීම පුදුමයක් නොවේ.
අනුර-මෝදි ගිවිසුම් සහ ජයවර්ධනපුර රෝහල
පසුගියදා අත්සන් කෙරුණු අනුර දිසානායක සහ නරේන්ද්‍ර මෝදි ගිවිසුම්වල අන්තර්ගතය නිල වශයෙන් හෙළි නොකළද, ආරංචි මාර්ග සඳහන් කරන්නේ ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර රෝහල ඉන්දියානු ඖෂධ සමාගමකින් පාලනය කිරීමට අවශ්‍ය මූලික සැලසුම් සකස් කර ඇති බවයි. මෙම සැලසුම්වලට අනුව, අදාළ ඉන්දීය සමාගම රෝහලෙන් 100% ක පාලනයක් ලබා ගැනීමට නියමිත බව වාර්තා වේ. මෙය සත්‍යයක් නම්, ශ්‍රී ලංකාවේ රාජ්‍ය සෞඛ්‍ය ක්ෂේත්‍රයේ ප්‍රමුඛතම රෝහලක් විදේශීය සමාගමක පාලනයට නතුවීම බරපතල තත්ත්වයකි.
මෙවැනි පියවරක් මගින් ශ්‍රී ලංකාවේ සෞඛ්‍ය සේවයේ ස්වාධීනත්වයට හා ප්‍රවේශවීමේ අයිතියට බලපෑම් එල්ල විය හැකිය. ඉන්දීය සමාගමක් විසින් රෝහල පාලනය කරන්නේ නම්, ඔවුන්ගේ ප්‍රමුඛතාවය ලාභ ඉපැයීම විය හැකි අතර, එය රෝගී සත්කාරයේ ගුණාත්මක භාවයට සහ රෝහල් සේවාවන්හි මිල ගණන්වලට සෘජුවම බලපෑම් ඇති කළ හැකිය.
වෛද්‍යවරුන්ට එරෙහි චෝදනා සහ "ඖෂධ මාෆියාව"
මෙම තත්ත්වය තවත් උග්‍ර කරමින්, ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර රෝහලේ බටහිර ඖෂධ සහ වෛද්‍ය උපකරණ භාවිතා කරන වෛද්‍යවරුන්ට විවිධ චෝදනා එල්ල කර රෝහලෙන් ඉවත් කිරීමට කටයුතු කරන බවටද වාර්තා වේ. ස්නායු විශේෂඥ වෛද්‍ය මහේෂි විජේරත්න සහ විශේෂඥ වෛද්‍ය කෞශල්‍යා වැනි නම් මේ සම්බන්ධයෙන් උදාහරණ ලෙස දැක්වේ. මෙම ක්‍රියාදාමය පිටුපස, ඉන්දීය ඖෂධ සහ උපකරණ සඳහා ප්‍රමුඛතාවය දීමේ උත්සාහයක් ඇති බවට සැකයක් පවතී.
මෙවැනි සිදුවීම් හරහා, ශ්‍රී ලංකාවේ සෞඛ්‍ය ක්ෂේත්‍රය "ඉන්දීය ඖෂධ මාෆියාවක" ගොදුරක් බවට පත්වීමේ අවදානමක් පවතින බවට ජනතාව අතර බියක් මතුව ඇත. ඉන්දීය සමාගම්වලට පූර්ණ පාලනයක් ලැබුණහොත්, ඔවුන් තම නිෂ්පාදන සහ සේවාවන් ප්‍රවර්ධනය කිරීමට උත්සාහ කරනු ඇති අතර, එය ශ්‍රී ලංකාවේ රෝගීන්ට ලබාගත හැකි ඖෂධ සහ ප්‍රතිකාර විකල්පයන් සීමා කිරීමට හේතු විය හැකිය. එසේම, ජාත්‍යන්තර ප්‍රමිතීන්ට අනුකූල නොවන හෝ අඩු ගුණාත්මක ඖෂධ හා උපකරණ රට තුළට ගලා ඒමේ අවදානමක්ද පවතී.
ඉදිරි අභියෝග
මෙම තත්ත්වය තුළ, ශ්‍රී ලංකාවේ සෞඛ්‍ය පද්ධතියට විශාල අභියෝග රැසකට මුහුණ දීමට සිදුවනු ඇත.
- ප්‍රවේශවීමේ අයිතිය: සෞඛ්‍ය සේවාවන් පෞද්ගලීකරණය වීම හෝ විදේශීය සමාගම්වල පාලනයට නතුවීම තුළින් සාමාන්‍ය ජනතාවට දැරිය හැකි මිලකට ගුණාත්මක සෞඛ්‍ය සේවාවක් ලබා ගැනීමේ අවස්ථාව අහිමි විය හැකිය.
- ගුණාත්මකභාවය සහ ප්‍රමිතීන්: ඉන්දීය සමාගම්වල ප්‍රමුඛතාවය ලාභය නම්, රෝගී සත්කාරයේ ගුණාත්මකභාවය සහ ජාත්‍යන්තර ප්‍රමිතීන් පවත්වාගෙන යාම පිළිබඳව ගැටලු මතුවිය හැකිය.
- දේශීය ඖෂධ කර්මාන්තයට බලපෑම: ඉන්දීය ඖෂධ සඳහා ප්‍රමුඛතාවය දීම තුළින්, මෙරට දේශීය ඖෂධ නිෂ්පාදනයට සහ දේශීය ඖෂධ කර්මාන්තයට දැඩි බලපෑමක් ඇතිවිය හැකිය.
- වෛද්‍ය නිදහස: වෛද්‍යවරුන්ගේ ප්‍රතිකාර කිරීමේ නිදහසට බාධා එල්ල විය හැකි අතර, ඔවුන්ට තමන්ට අවශ්‍ය ඖෂධ හෝ උපකරණ තෝරා ගැනීමට ඇති අවස්ථාව සීමා විය හැකිය.
මෙම ගිවිසුම්වල සැබෑ අන්තර්ගතය සහ ශ්‍රී ලංකාවේ සෞඛ්‍ය පද්ධතියට ඒවායේ බලපෑම පිළිබඳව විනිවිදභාවයකින් යුතුව ජනතාව දැනුවත් කිරීම රජයේ වගකීමකි. එසේ නොවුණහොත්, ශ්‍රී ලංකාවේ සෞඛ්‍ය පද්ධතියේ අනාගතය පිළිබඳව ජනතාව තුළ පවතින බිය සහ සැකය තවදුරටත් වර්ධනය වනු ඇත.
@ නිරෝමි සුබ්‍රමනියම්
උපුටාගැනීම - ceylonveritas.com
