කෘත්‍රිම බුද්ධියට සුළු උපදෙසක් හෝ සමාජ මාධ්‍ය ඇල්ගොරිතම මගින් යථා බව අභිභවනය කරමින්
ඡායාරූප මාධ්‍යවේදයේ භූමිකාව සදාචාරාත්මක සන්ධිස්ථානයක තීරණාත්මක ලෙස පැමිණ ඇති බව අප අද දකිමු. පැරණි යෙදුමට අනුව කැමරාව බොරු නොකියා සිටිනු ඇති නමුත්, එහි හිමිකරු සහ ඇල්ගොරිතමයට පහසුවෙන් යථාර්ථය විකෘති කළ හැකි බව, අප දන්නෙමු.
ඒ අනුව පැන නගින ගැට‍ළුව, මෙම කෘතිම යුගයේ සදාචාරාත්මක පදනමක් නොමැතිව ඡායාරූප මාධ්‍යවේදයට සැබවින්ම මනුෂ්‍යත්වයට සේවය කළ හැකි ද? යන්න.
සංනිවේදනය මත සත්‍යය සහ මායාව පිළිබඳ තිබූ හැඩතල වෙත ඡායාරූපයේ නූතන කරණය විසින් විරුද්ධ ආභාසයක් නිර්මාණය කර ඇති බව වටහා ගැනීමට අප බොහෝ දෙනෙකු අසමත් ය. දුටු පමණිත් ඡායාරූප වෙත වශී වන සහ ප්‍රතික්‍රියා දක්වන අප, වෙන කවදටත් වඩා දෘශ්‍යමය වශයෙන් ඡායාරූප සමග සම්බන්ධ වී සිටිමු. නමුත් අප දකින දේ සහ සැබෑව අතර ඇති අවිනිශ්චිත රික්තකය නො තකා හැරීමට අප ඇබ්බැහි වෙමින් සිටිමු.
වාණිජ හෝ සංකල්පීය ඡායාරූපකරණය මෙන් නොව, ඡායාරූප මාධ්‍යවේදය, සෑම විටම රූප සාදන්නා සහ නරඹන්නා අතර විශ්වාසයේ එකඟතාව මත රඳා පවතී. මෙම ගිවිසුම කේතයෙන් හෝ සිරස්තලයෙන් ලියා නැති අතර එය ආචාර ධර්ම මගින් බැඳී ඇත. සදාචාරාත්මක විනයක් නොමැතිව, ඡායාරූප මාධ්‍යවේදය ප්‍රචාරණය, විනෝදය හෝ ඩිජිටල් වේදිකාවෙන් වෙන් කර හඳුනා ගත නොහැකි වනු ඇත.
ඡායාරූප මාධ්‍යවේදයේ ආචාර ධර්ම උසස් පරමාදර්ශ නොවන මුත්, ඒවා වෘත්තිය සහ මහජන යහපත යන දෙකේ ම පැවැත්මේ මෙවලම් වේ. අවම වශයෙන් ඒවා, අවංකභාවය, ගෞරවය, වග වීම සහ කැමැත්ත විය හැක. තාක්‍ෂණයට පහසුවෙන් සත්‍යය අබිබවා යා හැකි කාලයක, මානව වගකීම තුළ ඡායාරූප මාධ්‍යවේදය පදනම් වන්නේ මෙම සදාචාරාත්මක නැංගුරම් ය.
කැමරාව යන්ත්‍රයක් පමණක් වන අතර, ඡායාරූපයට ආචාර ධර්ම එන්නේ එය ක්‍රියාත්මක කරන මිනිසාගෙන් ය. මෙය වෘත්තීය විනයකට වඩා වැඩි ය; එය අන් අය විෂයයක් ලෙස නොව, ඉතිහාසය, හැඟීම් සහ අයිතිවාසිකම් ඇති සෙසු ජීවීන් ලෙස දැකීමට කරන දාර්ශනික කැපවීමකි.
කෘතිම බුද්ධියට ආලෝකය සහ සෙවණැල්ල අනුකරණය කළ හැකියි. එයට සංයුතිය සහ හැඟීම් පවා අනුකරණය කළ හැකිය. නමුත් එයට සදාචාරාත්මක තීරණ ගත නොහැක. එයට සංවේදනය කිරීමට, සාක්ෂි දීමට හෝ විරෝධය දැක්වීමට නොහැකි ය. මේවා සදාචාරාත්මක විඥානය තුළ ගැඹුරින් තැන්පත් වී ඇති මිනිස් ක්‍රියාවන්ය.
ඡායාරූප මාධ්‍යවේදියෙකු විපතට පත් දරුවෙකු පෙන්වන රාමුවක් ප්‍රකාශයට පත් කිරීමට තීරණය කරන විට, එම තීරණය සත්‍යය කම්පනයට එරෙහිව, සූරාකෑමට එරෙහිව හදිසි භාවයට එරෙහිව කිරා මැන බැලිය යුතුය. එවැනි තීරණ සඳහා කෘතිම බුද්ධිය නොව සදාචාරාත්මක බුද්ධිය අවශ්‍ය වන අතර සදාචාරාත්මක පදනමක් සහිත ඡායාරූප මාධ්‍යවේදය මනුෂ්‍යත්වයට සේවය කරන්නේ ය. එය හඬක් නො නැගෙන අයගේ හඬවල් විස්තාරණය කරයි. සන්දර්භය සැලකිල්ලෙන් යුතුව අයුක්තිය හෙළිදරව් කිරීම මගින් ගෞරවයෙන් හා නිරවද්‍යභාවයෙන් සාමූහික මතකය ආරක්ෂාවෙයි. ඡායාරූපයේ දෘශ්‍ය සාක්ෂරතාව වර්ධනය කිරීම විසින්, නරඹන්නන්ට ප්‍රශ්න කිරීමට, පරාවර්තනය කිරීමට සහ සම්බන්ධ වීමට උපකාර වන්නේ ය. කෙටියෙන් කිව හොත්, ආචාර ධර්ම විසින් ඡායාරූපය මොහොතක දෙයක සිට චලනය වන දෙයක් බවට පත් කරයි.
ආචාර ධර්ම නොමැතිව ඡායාරූප මාධ්‍යවේදය යනු අවධානයක් නොමැති කාචයක් වැනිය - එයට ආලෝකය ග්‍රහණය කර ගත හැකි නමුත් එහි අර්ථය නොවේ. සැබෑ සහ අනුකරණය කරන ලද දේ අතර රේඛාව දිනපතා බොඳ වන මෙම කෘති ම යුගයේ, ආචාර ධර්ම යනු වෘත්තීය ප්‍රමිතීන් පමණක් නොවේ, ඒවා දෘශ්‍ය කතන්දර කීමේ ආත්මයයි. මනුෂ්‍යත්වයට සේවය කිරීම සඳහා, ඡායාරූප මාධ්‍යවේදියා ලෝකය ලේඛන ගත කිරීම පමණක් නොව එය ආරක්ෂා කළ යුතුයි - සත්‍යය හරහා, අඛණ්ඩතාව හරහා සහ ගැඹුරු මානව සදාචාරාත්මක දැක්මක් හරහා යන පදනමක ඔහු ඒ සඳහා සිට ගත යුතු ය.
