සම්බන්ධකම් බිඳෙනකොට, ආදරේ කරපු අය මැරෙනකොට,
පෙම්වතුන් දාලා යනකොට, යාළුවො තරහ උනාම,මිනිස්සු පොළවේ පස් කකා අඬන්නේ ඒ අයට තිබ්බ ආදරේ නිසා විතරක්ම නම් නෙමෙයි, එයාල නැතුව තමන්ට තනි වෙන්න තියන බය නිසා. එයාල නැතුව ජීවත් වෙන්න තමන් ලෑස්ති නැති නිසා.
ඒ කොහොම උනත්, ජීවිතේ කියන තනියම ඉපදිලා තනියම මැරිලා යන මේ ස්වයං සංචාරය අතරමග කොහෙදිද හරි, මොනම හේතුව නිසා හරි ඔයාට තනිවෙන්න වුනොත් පොඩ්ඩක්වත් බය වෙන්න එපා,
ඒක තමයි ඔයාට, ඔයාව හොයාගන්න ලැබෙන හොඳම අවස්ථාව,ඒකෙන් උපරිම ප්‍රයෝජන ගන්න.
මොකද, කෙනෙක් කවදාවත්ම තනි උනේ නැත්තම්, ඒ කෙනාට තමන්වම මග ඇරෙනවා,
රිදිලා, අඬලා, අහිමි වෙලා, මේ හැමදේම වෙලා,දවසක හොඳටම තනිවුනාට පස්සෙ තමයි, තමන්ට තමන්ව හරියටම පේන්න පටන් ගන්නෙ ,
සරළවම කිව්වොත්, තමන්ට තමන්ව හොයාගන්න ඕනෙ නම්, බලෙන් හරි තනි වෙන්නම ඕනෙ, එතකොට තමයි , තමන් කව්ද, තමන්ට පුලුවන් මොනවද, තමන්ට ඇත්තටම ඕනෙ මොනවද කියල දැනෙන්න පටන් ගන්නෙ,
ගොඩක් අය නොදන්නවා උනාට, තනිවීම කියන්නෙ හිමි වීමක්,
ඒක තමයි ජීවිතයක turning point එක, තනිවෙන්න තනිවෙන්න හිමින් හිමින් මිනිස්සු තමන්ව ගොඩනගන්න පටන් ගන්නවා.
තේරුමක් නැති රංචු ගැසීම් වලට වඩා, තනිවීම කොච්චර වටිනවද කියල තේරිච්ච දවසට, මිනිස්සු අළුතෙන් යාළුකම් ඇති කරගන්න බැඳීම් හදා ගන්න හිතන එකක්වත් නැහැ.තනිවීමට හුරු උනහම ඒක ඒ තරම්ම රසවත්.
ඒ රහට ඇබ්බැහි වෙච්ච මිනිස්සු, කෝටියක් පිරිවර අස්සෙ උනත්,මොහොතකට හරි හිතින් තනි වෙලා තමන් එක්ක සල්ලාපයට සෙට් වෙනවා.
තේරුමක් නැති රංචු වලින් ඉගිලිලා නිකමට වගේ, පොඩ්ඩකට තනි වෙලා බලන්න, පුදුම සැහැල්ලුවක් සැනසීමක් ඔයාට දැනෙයි.
හොයල බලන්නකො , ජීවිතේ දිනපු, ලෝකෙ වෙනස් කරපු බොහොමයක් මිනිස්සු, ජීවිතේ කවදාම හරි, කට්ටටම තනි වෙච්ච මිනිස්සු තමයි ..
ඔයාට ජීවිත අහසේ ඉහළටම ඉගිලෙන්න ඕනෙ නම්,මුලින්ම බය නැතුව තනි වෙන්න..
හුරුවෙනකම් පොඩ්ඩක් අමාරුයි තමයි ඒත්, හුරු වුනාට පස්සෙ තනිවීම කියන්නෙ ලෝකෙ තියන රසවත්ම ඇබ්බැහිවීම කියල ඔයාටම තේරෙයි..
@ අනිශා ජයකොඩි
