මමයි දේශපාලඥයන්ට මුදල් ගෙවන්නේ. ඔවුන්ට සුඛෝපභෝගී ජීවිතයක් ලබා දීමට කිසිම හේතුවක් මට පෙනෙන්නේ නැහැ

“විනීතභාවයේ සීමාවන් තුළ දේශපාලන බලය ක්‍රියාත්මක කල හැකි බව පෙන්නුම් කරන සමාජයක දේශපාලඥයින්ට

ඔවුන්ගේ පුද්ගලික අවශ්‍යතා ජනතාවගේ අභිලාෂයන්ට වඩා ඉදිරියෙන් තැබීමට අවසර නැත” - Claudia Wallin ගේ The Untold Story කෘතියෙන්

වසර 100 කට වඩා අඩු කාලයකදී ස්වීඩනය දුගී දුප්පත් කෘෂිකාර්මික සමාජයක සිට ලෝකයේ ධනවත්ම, සමාජීය වශයෙන් ලෝකයේ කිසිවෙකුටත් වඩා සාධාරණ හා අවම දූෂිත රටක් බවට පරිවර්තනය වී තිබේ.

වෙනත් බොහෝ රටවල පාර්ලිමේන්තු නියෝජිතයන්ට මෙන්, ස්වීඩන් දේශපාලඥයන්ට සුඛෝපභෝගී යමක් හෝ වරප්‍රසාද ලබා දෙන්නේ නැත. නිල මෝටර් රථ හා පෞද්ගලික රියදුරන් නොමැතිව, ස්වීඩන් ඇමතිවරු සහ මන්ත්‍රීවරු තමන් නියෝජනය කරන පුරවැසියන් මෙන් ජනාකීර්ණ බස් හා දුම්රියවල ගමන් කරති. පාර්ලිමේන්තු නියෝජිත වරප්‍රසාද සඳහා කිසිදු අයිතියක් නොමැතිව, වෙනත් ඕනෑම පුද්ගලයෙකු මෙන් උසාවියකදී ඔවුන්ට එරෙහිව නඩු පැවරිය හැකිය. පෞද්ගලික ලේකම්වරුන් නොමැති ඔවුන්ගේ පාර්ලිමේන්තු කාර්යාල මීටර් 8 ක් තරම් කුඩාය.

ස්වීඩන් පුරවැසියෙකු වන Joakim Holm, පවසන්නේ “මමයි දේශපාලඥයන්ට මුදල් ගෙවන්නේ. ඔවුන්ට සුඛෝපභෝගී ජීවිතයක් ලබා දීමට කිසිම හේතුවක් මට පෙනෙන්නේ නැහැ.”

දුම්රියේ හෝ බස් රථයක ගමන් කරනවා වෙනුවට කුලී රථ සඳහා මහජන මුදල් වියදම් කිරීමට ධෛර්යමත් වන පාර්ලිමේන්තු නියෝජිතයා අවසන් වන්නේ දැඩි විවෙිචන සහිත ප්‍රවෘත්ති සිරස්තලවල ය. පාර්ලිමේන්තු කථානායකවරයාට පවා පොදු ප්‍රවාහනය සඳහා කාඩ්පතක් ලැබේ. ස්ථිර පදනමක් මත ආරක්ෂක හමුදා සහාය සහිතව මෝටර් රථයක් භාවිතා කිරීමේ අයිතිය ඇත්තේ අගමැතිවරයාට පමණි. එහෙත් ඔහු පවා එය භාවිතයට නොගනී.

ස්වීඩන් පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරු අගනුවර ඉතා කුඩා මහල් නිවාසවල වාසය කරති. එබඳු කීර්තිමත් පුද්ගලයින්ට මෙය සොච්චම් බවක් පෙනෙන්නට තිබුණත්, එය පෙර පැවති තත්වයට වඩා බෙහෙවින් යහපත් ය. 1980 දශකය අවසන් වන තුරුම සියලුම පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරු නිදාගත්තේ තම කාර්යාලවල සෝෆා මතය. පොදු ජීවිතයේ කිසිවෙකු අසභ්‍ය බහුවිධ වැටුපක් උපයන්නේ නැත: රික්ස්ඩැග් (පාර්ලිමේන්තුවේ) සාමාජිකයෙකුගේ ගෙදර ගෙන යාමේ වැටුප ප්‍රාථමික පාසල් ගුරුවරයෙකුට වඩා දෙගුණයක් වැඩිය.

ස්වීඩනයේ දේශපාලඥයින්ට උසස් කුලයකට සුදුසු ගෞරවනීය සැලකිල්ලක් දැක්විය යුතුය යන සංකල්පය ප්‍රතික්ෂේප වන අතර, දේශපාලඥයා වඩා කීර්තිමත් බැවින් ඔහුට පහළින් ජීවත්වන සාමාන්‍ය මිනිසුන්ට වඩා තමන්ට ප්‍රතිලාභ සහ වරප්‍රසාද සඳහා දිව්‍යමය අයිතියක් ලැබිය යුතුයි යනුවෙන් ඔලිම්පස් කදු මුදුනට ළගාවීමට කිසි විටෙකත් නොහැක.

ස්වීඩනය තම රාජ්‍ය නිලධාරීන්ට සහ දේශපාලන නියෝජිතයින්ට සාමාන්‍ය පුරවැසියන් ලෙස සලකන ජාතියකි. ගෞරවනීය ඇමතුම් සහ වෙනත් සර්වනාම භාවිතය අහෝසි කළ සමාජයක් සහ සෑම කෙනෙකුම සරලව “ඔබ” යනුවෙන් හඳුන්වනු ලැබේ. මක්නිසාද යත්, ස්වීඩන් සාරධර්ම පද්ධතියට අනුව කිසිවෙක් තවත් කිසිවෙකුට වඩා ඉහළින් නොසිටින බැවිනි. ඔවුන් තෝරා පත් කර ගන්නා ජනතාවගේ යථාර්තයට සමාන තත්වයන් යටතේ දේශපාලන නියෝජිතයාද ජීවත් විය යුතුය.

ස්වීඩන් විදේශ කටයුතු අමාත්‍යවරයා සහ අගමැති ස්ටොක්හෝම්හි සුපිරි වෙළඳසැලක සාප්පු ට්‍රොලියක් තල්ලු කරන අයුරු දුටු විට පිටසක්වළ ප්‍රපංචයක් දැකීමේ අමුතු හැඟීමක් ඇතිකර ගන්නා ජනතාවක් මෙහි නැත. නැතහොත් ස්ටොක්හෝම් නගරාධිපතිවරයා බස් නැවතුම්පොළක පෝලිමේ සිටගෙන සිටියි. නැතහොත් පාර්ලිමේන්තු කථානායකවරයා භූගත දුම්රියේ වාඩි වී සිටී.

එයයි සාමාන්‍යය.

ප්‍රධාන සමාජ අසමතුලිතතාවයන්ගෙන් තොර ස්වීඩනය නිසැකවම ආරක්ෂිත හා අඩු ප්‍රචණ්ඩකාරී රටක් වන අතර දේශපාලඥයින්ට සහ පුරවැසියන්ට සාමාන්‍යයෙන් වෙඩි නොවදින මෝටර් රථවල ගමන් කිරීමට අවශ්‍ය නොවේ. එහෙත්, වඩා වැදගත් දෙය නම්, ස්වීඩන් පුරවැසියන් එදිනෙදා යථාර්ථයන් හා වේදනා සමඟ සම්බන්ධ විය යුතු දේශපාලඥයන් තෝරා ගන්නා සමාජයකි. විනීතභාවයේ සීමාවන් තුළ දේශපාලන බලය ක්‍රියාත්මක කළ හැකි බව පෙන්නුම් කරන සමාජයක දේශපාලඥයින්ට ඔවුන්ගේ පුද්ගලික අවශ්‍යතා ජනතාවගේ අභිලාෂයන්ට වඩා ඉදිරියෙන් තැබීමට අවසර නැත.

අධිකරණ පද්ධතිය තුළ, පවා මෙය එක හා සමාන ය: නිල මෝටර් රථ, පෞද්ගලික ලේකම්වරුන් හෝ වරප්‍රසාද ලබා ගැනීමට කිසිදු විනිසුරුවරයෙකුට අයිතියක් නැත. ස්වීඩන් විවෘතභාවය පිළිබිඹු වන්නේ දේශපාලන බලයේ විනිවිදභාවය තුළය.1766 දී, රජයේ නිල ලේඛන සඳහා මහජන ප්‍රවේශය සියලු පුරවැසියන්ට ව්‍යවස්ථාමය අයිතියක් බවට පත්විය. එය ස්වීඩන් පුවත්පත් නිදහස පිළිබඳ පනතේ විශේෂ පරිච්ඡේදයක අඩංගු වේ.

රටේ වඩාත්ම සංකේතාත්මක දේශපාලන අපකීර්තියක් 1990 ගණන්වලදී සිදුවිය. නියෝජ්‍ය අගමැති මොනා සහලින් රජයේ ක්‍රෙඩිට් කාඩ්පතකින් චොකලට්, නැපි සහ තවත් පෞද්ගලික භාණ්ඩ කිහිපයක් මිල දී ගෙන ඒ සඳහා ඉතා විශාල මුදලක් ගෙවා ඇත: ඒ නිසා ඇයට රැකියාව අහිමි විය. ස්වීඩන් දේශපාලනය අහිමිවිය.

වසර 100 කටත් වඩා අඩු කාලයකදී ස්වීඩනය දුප්පත්, කෘෂිකාර්මික සමාජයක සිට ලෝකයේ ධනවත්ම, වඩාත්ම සමාජීය හා අවම දූෂිත රටක් බවට පරිවර්තනය වී ඇත. ස්වීඩන් අත්දැකීම පෙන්නුම් කරන්නේ වෙනසක් කළ හැකි ආකාරය වෙනත් ඕනෑම දෙයකට වඩා වැඩි යමක් බවයි.

Claudia Wallin ගේ The Untold Story කෘතියෙනි.

ජායාරූපයේ සිටින්නේ ස්විඩන් අගමැති Stefan Löfven ප්‍රංශ ජනාධිපති Emmanuel Macron සමග ස්වීඩන් බස් රථයක් තල කතාකරමින් යන අයුරුය.

උපුටා ගැනීමේ සියලු ගෞරවය

https://mg.co.za/.../2019-05-31-00-no-perks-for-swedish-mps/

උපාලි ජයසිංහ