නොවැම්බර් 27 වැනි දිනට යෙදෙන මහවිරු සැමරුම (Maaveerar Naal), ශ්‍රී ලංකාවේ උතුරු හා නැගෙනහිර
පළාත්වල වෙසෙන සාමාන්‍ය දෙමළ වැසියාට, දකුණේ දේශපාලන වාද විවාදවලින් සහ විදේශගත ඩයස්පෝරාවේ අන්තවාදී බලපෑම්වලින් තොර වූ, ගැඹුරු මානුෂීය අරුතක් සපයයි.
මෙම සැමරුම, LTTE සංවිධානයේ පළමු සටන්කාමියා වූ ශංකර් මියගිය දිනය සිහිපත් කිරීමෙන් ආරම්භ වූවක් වුවද, යුද්ධයෙන් පීඩාවට පත් පවුල්වලට එය මියගිය ඥාතීන් වෙනුවෙන් ශෝකය ප්‍රකාශ කිරීමේ සාමූහික චාරිත්‍රයක් බවට පත්ව ඇත. මේ සඳහා ඔවුන් ග්ලෝරියෝසා සුපර්බා (Gloriosa superba) මල සංකේතයක් ලෙස භාවිතා කරති.
කෙසේ වෙතත්, වත්මන් JVP/NPP රජය තුළ පවා, රාජ්‍ය ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය විසින් LTTE ලාංඡන හෝ සටන්කාමීන් උත්කර්ෂයට නංවන ක්‍රියාකාරකම් තහනම් කිරීම, උතුරේ ජනතාවගේ මානුෂීය අයිතිය සහ නීතිය පවත්වා ගැනීම අතර ඇති සංකීර්ණ ගැටුම විදහා දක්වයි. රජයේ මෙම ස්ථාවරය, එහි දේශපාලන යුගළ ස්වභාවය විදහාපායි. මන්දයත්, JVP විසින්ම තම පක්ෂයේ සටන්කාමීන් වූවන් සිහිපත් කිරීමට "වීරයන්" යන වචනය යොදා ගනිමින්, LTTE සටන්කාමීන්ට එම ගෞරවය ප්‍රතික්ෂේප කිරීම, අන්තර්ජාතික වශයෙන් මෙන්ම දේශීය වශයෙන්ද විවේචනයට ලක්ව ඇති බැවිනි.
එක්සත් රාජධානියේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ මහලේකම් ටිල්වින් සිල්වා ට එල්ල වූ LTTE හිතවාදීන්ගේ විරෝධය පෙන්නුම් කරන්නේ, විදේශගත දෙමළ ඩයස්පෝරාව විසින් "ප්‍රෝ-ඊළාම්" දේශපාලන ව්‍යාපෘතිය නිරන්තරයෙන් පවත්වාගෙන යන ආකාරයයි. මෙම ඩයස්පෝරාව, ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රධාන දේශපාලන ධාරාවට සම්බන්ධ ඕනෑම දෙමළ නියෝජිතයෙකු "ද්‍රෝහියෙකු" ලෙස වර්ගීකරණය කිරීමේ දැඩි ස්ථාවරයක සිටින අතර, එය සාමාන්‍ය උතුරේ වැසියාට අදාළ වන දේශපාලන ක්‍රියාදාමයන්ට බාධා ඇති කරයි.
කෙසේ වෙතත්, උතුරේ සිටින සමහර දෙමළ ජනතාව, තම ආසන්න ආර්ථික හා ජීවනෝපාය අවශ්‍යතා සලකා, NPP වැනි පක්ෂවලට ඡන්දය ප්‍රකාශ කළ බවටද වාර්තා වේ. එමෙන්ම, JVP රජයේ ප්‍රතිපත්තියක් වන "යුක්තිය හා වගවීම" පිළිබඳ අසම්පූර්ණ ප්‍රවේශය සහ ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත (PTA) අඛණ්ඩව භාවිත කිරීම, මෙම සාමාන්‍ය වැසියාට ඇති බරපතල අභියෝගයන් ලෙස ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් කණ්ඩායම් විසින් පෙන්වා දී තිබේ.
උතුරේ තනිවූ සාමාන්‍ය වැසියාගේ සැබෑ ජීවිතය දෙස බලන විට, ඔවුන්ගේ ගැටලු දකුණේ දේශපාලන නාටකයෙන් හෝ ඩයස්පෝරාවේ අරමුණු වලින් ඔබ්බට යයි. මේ ජනතාව, යුද්ධයේ අවසාන භාගයේදී මූලික මානව හිමිකම් උල්ලංඝණය වීම්, ඉඩම් අහිමි වීම් සහ අතුරුදහන්වූවන්ගේ ප්‍රශ්නයට අදටත් විසඳුම් නොලැබීම වැනි ප්‍රධාන ගැටලුවලින් පීඩා විඳිති.
එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේ යෝජනාවලට සම අනුග්‍රහය දැක්වීමෙන් පසු, සත්‍ය සෙවීමේ සහ සංහිඳියාවේ යාන්ත්‍රණ පිහිටුවුවද, ඒවායේ අකාර්යක්ෂමතාව සහ සාමාන්‍ය ජනතාවගේ අවශ්‍යතා සපුරාලීමට නොහැකි වීම, නව රජය කෙරෙහි ඇති විශ්වාසය හීන වීමට ප්‍රධාන හේතු වී ඇත. එමෙන්ම, "ජයග්‍රාහී දිනය" වෙනුවෙන් රජය ප්‍රමුඛත්වය දීම සහ LTTE සැමරුම්වලට බාධා කිරීම, සංහිඳියාවකින් තොරව සිදුවන රාජ්‍ය මැදිහත්වීමක් ලෙස උතුරේ ජනතාව දකිති.
අවසාන වශයෙන්, මහවිරු සැමරුම වටා ඇති දේශපාලන ආතතිය, ශ්‍රී ලංකාවේ පාලන තන්ත්‍රයට ඇති ප්‍රධාන අභියෝගය පැහැදිලි කරයි. එනම්, ජාතික ආරක්ෂාව සහ ත්‍රස්තවාදී මතවාද නැවත ව්‍යාප්ත වීම වැළැක්වීම සමබර කර ගනිමින්ම, පුරවැසියන්ට තම ශෝකය ප්‍රකාශ කිරීමට ඇති මානුෂීය හා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතියට ගරු කිරීමයි. JVP/NPP රජය සිය ප්‍රතිසංස්කරණවලදී, සියලුම ශ්‍රී ලාංකිකයන් විඳි දේශපාලන අක්‍රමිකතාවල රෝග ලක්ෂණ ලෙස ඉතිහාසය නැවත රාමුගත කිරීමට උත්සාහ කළද, උතුරේ වැසියාගේ සැබෑ ගැටලුවලට, එනම් යුක්තිය, ඉඩම් සහ වගවීම වැනි ගැටලුවලට තාත්වික විසඳුම් ලබා දීමෙන් තොරව, මෙම සැමරුම දිගින් දිගටම දකුණේ දේශපාලන අධිකාරියට එරෙහිව උතුරේ නිහඬව පවතින ප්‍රතිරෝධයේ සංකේතයක් ලෙස පවතිනු ඇත.
