ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ (ජවිපෙ) යනු ශ්‍රී ලංකාවේ දේශපාලන භූමිකාවේ සුවිශේෂී නාමයක්.
1965 වසරේ උපත ලබා, 1971 සහ 1988/89 වැනි කුරිරු රාජ්‍ය විරෝධී කැරලි දෙකකින් රටම දෙදරවා, දහස් ගණන් ජීවිත බිලි දී, නට්ටයටම සුණු විසුණු වුවත්, එහි මූලික හර පද්ධතීන් සහ අරමුණු සම්පූර්ණයෙන්ම විනාශ කිරීමට කිසිවකුට නොහැකි විය.
අති උත්තරීතර නායකත්වය පවා අහිමි වූ තැන පවා ජවිපෙ නොනැසී පැවතියේ, රටක ජනතාව මුහුණ දෙන ගැටලු, දුෂ්කරතා සහ ප්‍රශ්න මත එහි පැවැත්ම තීරණය වූ බැවිනි. තුන්වන ලෝකයේ රටවල ජවිපෙ වැනි පක්ෂවල පැවැත්ම ස්ථිර වූයේ මේ අයුරිනි. දේශපාලනිකව අවිඥානික ජනතාවක් බලය වෙනුවෙන් මෙහෙයවීම පහසු වූ අතර, ජවිපෙ එම රිද්මය මනාව හඳුනා ගත්තේය. "උඹලාට දේවල් නැත්තේ, උඹලා දුක් විඳින්නේ, උඹලාගේ සම්පත් සීමිත පිරිසක් විසින් කොල්ල කාපු නිසයි" යන මතය බෙලහීන මිනිසුන් තුළ රෝපණය කිරීම ඔවුන්ට පහසු විය.
කරුණාගේ කතාව සහ රනිල්ගේ උපක්‍රමය
නමුත් ඉතිහාසය අපට කියා දෙන පාඩම් තිබේ. කරුණා අම්මාන්, එවකට LTTE සංවිධානයේ දෙවනියා වූ පුද්ගලයා, රනිල් වික්‍රමසිංහ විසින් LTTEයෙන් ඈත් කිරීමට යොදා ගත්තේ සරල, එහෙත් අතිශය ඵලදායී උපක්‍රමයකි. ලෝකයේ සුන්දරත්වය, රසවත් ස්ථාන සහ භෞතික සැප සම්පත් කරුණාට පෙන්වීම තුළින් ඔහුට සැබෑ විමුක්තිය යනු මුලතිව් මහ කැලෑවේ මඩ ගොහොරුවල නොව, කොළඹ තරු හෝටල්වල, රට සවාරිවල, නයිට් ක්ලබ්වල, විස්කි බ්‍රැන්ඩි වඩියක, ගැහැනියකගේ දෙපා අතර බව වැටහිණි. මෙම යථාර්ථය වැටහුණු පසු, කරුණා ඇතුළු පිරිසක් LTTEයෙන් වෙන් වූ අතර, එය LTTE සංවිධානයේ විනාශයට විශාල හේතුවක් විය. සතුරන් අඩපණ කිරීමට ලෝක ඉතිහාසයේ සිටම යොදාගත් සරල උපක්‍රමයක් වූ මෙය, කරුණාගේ සිදුවීමෙන් මනාව පැහැදිලි විය.
ජවිපෙට අමතක වූ යථාර්ථය: බලය සහ විනාශය
ජවිපෙට අමතක වූ දෙයක් නම්, ඔවුන්ගේ පැවැත්ම සහ ශක්තිමත්කම රැඳී තිබුණේ ඔවුන්ට බලය අහිමි වූ තැන බවයි. ජවිපෙ විනාශය ඇත්තේ බලය හිමිවීම තුළය. ඇත්ත වශයෙන්ම, ජවිපෙ සැබෑ සතුරා වන්නේ බලයයි. විශේෂයෙන්ම, අසීමිත බලය ඉතා ඉක්මනින් ඔවුන්ව විනාශ කරනු ඇත.
අද ජවිපෙ නායකත්වය සිටින්නේ එදා කරුණා අම්මාන්ලා සාම ගිවිසුම් ඔස්සේ දැක්වූ සිහින ලෝකය තුළමය. විදේශ සංචාර, තරු පහේ හෝටල්වල සාද, ටයි කෝට් ඇඳුම්, විස්කි බ්‍රැන්ඩි රසවින්දනය, සුන්දර කාන්තාවන්ගේ පහස සහ තවත් බොහෝ දේ ඔවුන්ගේ ජීවිතයට එකතු වී ඇත. මෙය කිසිසේත්ම නරක දෙයක් නොවේ; එය සාමාන්‍ය මනුෂ්‍ය ස්වභාවයයි.
රුසියාවේ සමාජවාදය බිඳ වැටුණේ කෙසේදැයි අපට සිහිපත් වේ. කොකා-කෝලා සහ මැක්ඩොනල්ඩ්ස් වැනි සමාගම් විසින් රුසියාවේ සමාජවාදය විනාශ කළ බවට කතාවක් තිබේ. ඇමරිකාව එක උණ්ඩයක්වත් පාවිච්චි නොකර, සමාජවාදය තුළ සිරවී සිටි රුසියානු ජනතාවට ලෝකය දකින්නට සැලැස්වූ විට, ඔවුන් ලෙනින්ගේ දැවැන්ත පිළිම පවා කඹ වලින් ඇද බිම දමා විනාශ කළේය. අද ජවිපෙ නායකත්වය සිටින්නේද එදා කරුණාලාත්, රුසියානු ජනතාවත් සිටි "කල්ට්" එක තුළමය. ඔවුන් ජීවිතය විඳිති.
අද ඔවුන් කතා කරන්නේ ජනතාවගේ විමුක්තිය ගැන නොව, ඩඩ්ලිලා, ධම්මික පෙරේරාලා, ඉෂාර නානායක්කාරලා වැනි ධනපති පන්තියේ විමුක්තිය ගැනයි. එම විමුක්තිය තුළින් තම විමුක්තිය තහවුරු කරගන්නේ කෙසේද යන්නයි ඔවුන්ගේ අරමුණ.
අභ්‍යන්තර අරගලයක පෙර නිමිති
පැලවත්තෙන් එන ආරංචි ජවිපෙට සුබ නැත. ජවිපෙට කැමැත්තෙන් සිටි සාමාජිකත්වය තුළින් නැගඑන ගෝෂාවන්ද හිතකර නැත. සාලිය කුමාරයා රජකම අතහැර සැඩොල් කෙල්ලක් වූ අශෝකමාලා සමඟ ගිය රටකි මෙය. ඉතිහාසය නැවත නැවතත් සිදු විය හැකිය. නන්ද කුමාරයා දිව්‍ය ලෝකයේ දිව්‍යාංගනාවන් දුටු කල, තම විවාහ ගිවිසගෙන සිටි සුජාතා කුමාරියව දුටුවේ අලුතින් පුලුස්සන ලද හේනක පිච්චුණු වඳුරකුගේ රුවක් ලෙසිනි. ඩයනා කුමරිය ප්‍රේමය වෙනුවෙන් රජ මාළිගයෙන් අභිනිෂ්ක්‍රමණය කළ ලෝකයකි මෙය. විස්කි වීදුරුවකට, කාන්තාවකගේ නග්න කලවා යුගලයකට තම මව්බිම පාවා දුන් යුධ සෙන්පතියන් ගැන ලෝක යුද්ධ ඉතිහාසය තුළ පවා සඳහන් වේ.
LTTE ත්‍රස්තවාදය එහි උච්චතම අවස්ථාවේ තිබූ සමයේ දකුණේ දේශපාලන නායකයින් ගේ අදහස වූයේ උතුරු නැගෙනහිර ජනතාවට පුළුවන් තරම් විනෝදාස්වාද ස්ථාන ගොඩනැගිය යුතු බවයි. විශේෂයෙන්ම හොඳ සිනමා ශාලා, ස්පා මධ්‍යස්ථාන, නයිට් ක්ලබ් වැනි දේ. මිනිසුන් සැපවත් ජීවිතයක් තුළ අන් සියලු අරමුණු යටපත් කරගනිති. ඉන්දියාවේ අතිබහුතරයක් මුඩුක්කු ජනතාව පාලනය කරන්නේ හින්දි සිනමාවේ සිහින යොදාගනිමිනි. මේ සියල්ල හොඳින් දන්නා ජවිපෙ පොදු මහජනතාව රාජපක්ෂමය සංවර්ධන සිහිනයට කොටු කරන්නට පැරණි බෙරයට පද අල්ලමින් සිටිති. ඇත්ත වශයෙන්ම සිදුව ඇත්තේ ඒ බෙර පදයට ඔවුන්ගේම මහජන නියෝජිතයින් ගොදුරු විමකි.
ජවිපෙ වැනි දැඩි මතධාරී විප්ලවවාදී පක්ෂයක් ගසාගෙන ගොස් විනාශ කළ නොහැකිය. එවැනි පක්ෂයක් විනාශ වන්නේ පක්ෂය තුළින්ම එන අභ්‍යන්තර අරගලයකින් ස්වභාවික මරණයකට පත් වුවහොත් පමණි. අද ඔවුන්ට ලැබී ඇති බලයේ බර දරාගැනීමට ඔවුන්ට හැකියාවක් නැත. එය කළමනාකරණය කිරීමට ඔවුන්ට හැකියාවක් නැත. එම බලය ලබාගෙන එය පවත්වාගෙන යාමට ඔවුන්ට දැක්මක්ද නොතිබිණි.
ඊයේ කරුණා අම්මාන්ට අත් වූ ඉරණම හෙට අනුරට, ටිල්වින්ට, ලාල්කාන්තට, නලින්දට, වසන්තට, හඳුන්නෙත්තිට උදා නොවේ යැයි කිසිවෙකුට පැවසිය නොහැක. මන්ද, මේ වන විටත් ඔවුන් කරුණා ගමන් කළ මාවතේ බොහෝ දුරක් පැමිණ අවසන්ය. "ඒ ඔවුන්ගේ පෞද්ගලික ජීවිතය, එය අපට වැඩක් නැත" යැයි කෙනෙකුට පැවසිය හැකිය. එහෙත් ජවිපෙ නායකයන්ට පෞද්ගලික ජීවිතය සහ දේශපාලන ජීවිතය කියා දෙකක් නොතිබිණි. ඔවුන්ගේ දේශපාලන ජීවිතයෙන් විතැන් වූ වහාම, ඔවුන් තවදුරටත් "ජෙප්පෝ" නොවෙති.
වත්මන් ජවිපෙ: තවත් එක් දක්ෂිණාංශික පක්ෂයක්ද?
ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ (ජවිපෙ) අතීතයේදී, දැඩි සමාජවාදී මතවාදයන්ටත්, රාජ්‍ය විරෝධී කැරලිවලටත් සම්බන්ධ වූ විප්ලවීය පක්ෂයක් ලෙස සැලකිණි. එහෙත්, වත්මන් ජවිපෙ දෙස බලන විට, ඔවුන්ගේ මුල් අරමුණු සහ ප්‍රතිපත්තිවලින් බැහැර වී, ධනේෂ්වර උවමනාවන්ට ආවඩන, ඒවා පෝෂණය කරන, තවත් දක්ෂිණාංශික දේශපාලන පක්ෂයක් බවට පත්වෙමින් තිබේද යන ප්‍රශ්නය මතුවෙයි.
විප්ලවවාදී අතීතයෙන් ධනවාදී වර්තමානයට
අතීතයේ ජවිපෙ, ධනවාදී ක්‍රමය මුලිනුපුටා දැමීමටත්, සමාජවාදී රාජ්‍යයක් බිහි කිරීමටත් සන්නද්ධ අරගලයකට පවා පෙළඹුණි. "ධනවාදය" යනු ඔවුන්ගේ ප්‍රධාන සතුරා වූ අතර, ධනපති පන්තිය යනු සූරාකන්නන්ගේ පන්තිය විය. එහෙත්, වත්මන් ජවිපෙ නායකත්වය, විශේෂයෙන්ම අනුර කුමාර දිසානායක යටතේ, පක්ෂය ක්‍රමයෙන් සිය මුල් ස්ථාවරයෙන් බැහැරව, වඩාත් "ප්‍රායෝගික" දේශපාලනයකට යොමු වී ඇති බවක් පෙනෙන්නට තිබේ.
අද ජවිපෙ නායකත්වය බොහෝ විට කතා කරන්නේ දූෂණය පිටුදැකීම, විනිවිදභාවය, සහ යහපාලනය ගැනය. මේවා ඕනෑම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්ෂයක් විසින් පිළිගත යුතු කරුණු වුවත්, ඔවුන්ගේ ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති සම්බන්ධයෙන් ගන්නා ස්ථාවරය ප්‍රශ්නගත වේ. ඔවුන් විදේශ ආයෝජනවල වැදගත්කම අවධාරණය කරන අතර, නිදහස් වෙළඳපොළ ආර්ථිකයක ඇතැම් අංග පිළිගැනීමට සූදානම් බවක් පෙන්නුම් කරයි. මෙය, සමාජවාදී දර්ශනයකින් මිදී, ධනවාදී පද්ධතියක් තුළ ක්‍රියාත්මක වීමට උත්සාහ කිරීමක් ලෙස දැකිය හැකිය.
බලයේ සැප සහ දෘෂ්ටිවාදයේ පරිහානිය
කරුණා අම්මාන්ගේ සිදුවීමත්, රුසියාවේ සමාජවාදය බිඳ වැටීමත් මෙහිදී හොඳ ආදර්ශ වේ. බලය, සැප සම්පත් සහ භෞතිකවාදී ජීවන රටාව මිනිසුන්ගේ දෘෂ්ටිවාදය වෙනස් කළ හැකි ආකාරය එයින් පෙන්නුම් කෙරේ. අද ජවිපෙ නායකත්වයද විදේශ සංචාර, සුඛෝපභෝගී හෝටල් සහ නූතන ජීවන රටාවට හුරුවී ඇති බවට චෝදනා එල්ල වේ. "ජනතාවගේ විමුක්තිය" වෙනුවට, ඔවුන් "ඩඩ්ලිලා, ධම්මික පෙරේරාලා, ඉෂාර නානායක්කාරලා" වැනි ධනපති පන්තියේ විමුක්තිය සහ ඒ තුළින් තම විමුක්තිය තහවුරු කර ගැනීම කෙරෙහි වැඩි අවධානයක් යොමු කරන බවට තර්ක කළ හැකිය.
පැරණි ජවිපෙට බලය අහිමි වූ විට ඔවුන් ශක්තිමත් විය. එහෙත්, වත්මන් තත්ත්වය තුළ ඔවුන්ට යම් බලයක් හිමිවෙමින් පවතින විට, ඔවුන්ගේ සැබෑ සතුරා වන බලය විසින්ම ඔවුන්ව විනාශ කරමින් සිටින බවක් පෙනේ. ඔවුන්ට ලැබී ඇති බලයේ බර දරා ගැනීමට හෝ එය කළමනාකරණය කිරීමට ඔවුන්ට හැකියාවක් නැති බවට චෝදනා නැගේ.
දක්ෂිණාංශික මාවතක අවසානයක්ද?
අද ජවිපෙ, රටේ ජනතාව මුහුණ දෙන ප්‍රශ්න සහ දුෂ්කරතා මත යැපෙන පක්ෂයකට වඩා, පවතින ආර්ථික හා සමාජ ක්‍රමය තුළ තම ස්ථානය ස්ථාවර කර ගැනීමට උත්සාහ කරන පක්ෂයක් බවට පත්වෙමින් තිබේ. ඔවුන්ගේ "ජාතික ජන බලවේගය" යන සංකල්පය තුළින්ද පෙනෙන්නේ, ඔවුන් විප්ලවවාදී සමාජවාදයෙන් ඈත් වී, වඩාත් පුළුල්, මධ්‍යස්ථ ඡන්ද පදනමක් වෙත යොමු වන බවයි. මෙම මාවතේ ගමන් කිරීමෙන්, ජවිපෙ සිය විප්ලවවාදී අනන්‍යතාවය මුළුමනින්ම අත්හැර දමා, ධනවාදී ක්‍රමය පෝෂණය කරන, තවත් එක් දක්ෂිණාංශික දේශපාලන පක්ෂයක් බවට පත් වී ඇති බව අවධාරණය කළ හැකිය.
මෙම පරිවර්තනය ජවිපෙ ස්වභාවික මරණයක් කරා ගෙන යනු ඇතිද? නැතහොත් එය ඔවුන්ගේ පැවැත්ම සඳහා අත්‍යවශ්‍ය අනුවර්තනයක්ද?
බලය යනු දෙපැත්තම කැපෙන දැලි පිහියකි. එය නිවැරදිව භාවිතා කිරීමට නොදන්නේ නම්, විනාශ වන්නේ තමාමය.
ජවිපෙට අත් විය හැකි ස්වභාවික මරණයක් පිළිබඳව ඔබ කුමක් සිතයි ද?
@නයෝමි සුබ්‍රමනියම්
සබැඳි ලිපි - https://slleader.lk/social/6735-2021-11-29-21-32-48
